Cristina Romera Castillo ozeanografoa da eta CSIC-Bartzelonako Itsas Zientzien Institutuan lan egiten du. Kimikan lizentziaduna (Jaéngo Unibertsitatea) eta Itsas Zientzietan doktorea da. Doktoregoa CSIC-Bartzelonako Itsas Zientzien Institutuan egin zuen. Ondoren, doktorego ondoko egonaldi bat egin zuen Florida International Universityn (2012 eta 2014 artean), eta geroago, urte eta erdiko beste bat Miamiko Unibertsitatean. 2016an Austriara lekualdatu zen, doktorego ondoko beste egonaldi bat egiteko Vienako Unibertsitatean.
2017an Espainiara itzuli zen, CSIC-Itsas Zientzien Institutura; zehazki, Fisika Ozeanografikoko Sailera. Eta, 2018an, Itsas Biologia eta Ozeanografiako Sailera egin zuen aldaketa.
Bere ikerketak karbono ozeanikoaren zikloan zentratu dira. Zehazki, materia organiko disolbatuaren biogeokimikan, ozeanoak karbonoaren bahiketan duen rola ulertzeko. 2016tik aurrera, mikroplastikoek itsasoko ekosistemetan eta karbonoaren zikloan duten inpaktua ikertzen hasi zen, bai eta nola lagun dezaketen bakterioek ere plastiko horien degradazioan ere.
Zenbait sari jaso ditu maila nazionalean eta nazioartekoan eginiko lanagatik; besteak beste, hauek: For Women in Science 2019, L’Oreal-UNESCOrena; Raymond L. Lindeman Award 2020, Association for the Sciences of Limnology and Oceanography (ASLO) elkartearena; eta International Rising Talents 2020, L’Oreal-UNESCOrena.
Dibulgazio zientifikoko liburu bat idatzi du, AntropOcéano, non modu erraz eta arinean hitz egiten duen ozeanoan uzten dugun aztarnari buruz. Liburuaren bidez, halaber, itxaropen mezu bat zabaltzen du. Izan ere, egun ozeanoak dituen arazoak arintzeko soluzio potentzialen eta bakoitzak egin ahal dituen ekintzen berri ere ematen du.
Zein da zure ikerketa arloa?
Nire ikerketa arloa ozeanografia da.
Zergatik aritzen zara arlo horretan?
Arlo horretan nabil benetan maite dudalako. Ezinbestekoa iruditzen zait gure planetak nola funtzionatzen duen eta etorkizunean nola portatuko den ulertzeko. Gainera, asko dago egiteko ozeanoaren zientzien esparruan; izan ere, ozeanoaren zati oso txiki bat besterik ez dugu ezagutzen, eta oraindik asko daukagu deskubritzeko.
Izan al duzu erreferentziazko figurarik zure ibilbidean?
Nire ibilbidean mentoreak izan ditut, eta erreferentea izan dira niretzat. Haiengandik ikasi dut ikerketa zuhurra egiten eta lan honek eskatzen duen pazientzia izaten. Eta ezagutu ez ditudan erreferenteak ere izan ditut; haiei buruz irakurri dut eta inspiratu naute eta eredu gisa balio izan didate. Ezingo nuke pertsona bakar bat aipatu, askoren historia eta lanari buruz ari bainaiz. Eta ez soilik ikerketaren esparruan, artean eta literaturan ere izan ditut erreferenteak. Esparru horiek guztiek konstantzia, sormena eta jakingura partekatzen dituzte; eta oso aberasgarria da gure ezagutza esparru zientifikotik at osatzea.
Zer aurkitu edo konpondu nahiko zenuke zure arloan?
Gauza asko ebatzi nahi nituzke. Soluzio bat aurkitu nahi nuke plastiko bidezko kutsaduraren arazoarentzat. Lortu nahi nuke itsasoko ekosistema kontserbatu eta babestea. Berotze globala etetea. Eta helburu horiek lortzeko ari gara lanean, gure harri-koxkortxoa jartzen saiatuz.
Zer aholku emango zenioke ikerketaren munduan hasi nahi duen norbaiti?
Ikerketa oso lan interesgarria da, eta sormena behar-beharrezkoa du. Ikertzailea barne jakingura batek motibatu behar du. Baina gogorra izan daiteke. Lan eta soldata baldintzak ez dira oso onak. Eta, eskuarki, ikerketako ibilbidean, porrota arrakasta baino ohikoagoa da. Buruan sartu behar da hori eta ez etsi zerbait ateratzen ez denean edo eskatutako beka ematen ez dizutenean. Arrakasta bakoitzeko, bederatzi edo hamar aldiz egingo duzu porrot. Konbentzimendu handiko pertsonentzat da, lanak dedikazio eta erresilientzia handia eskatzen baitu.
Jatorrizko elkarrizketa Mujeres con Ciencia blogean argitaratu zen 2025eko ekainaren 21ean: “Cristina Romera Castillo: «Me gustaría encontrar una solución al problema de la polución por plástico»”
Itzulpena: UPV/EHUko Euskara Zerbitzua.
Ikertzen dut atalak emakume ikertzaileen jardunari erreparatzen die. Elkarrizketa labur baten bidez, zientzialariek azaltzen dute ikergai zehatz bat hautatzeko arrazoia zein izan den eta baita ere lanaren helburua.