Materialak bioelektronikarako

Dibulgazioa · EHUko ikerketa

Polimeroak eta polisakaridoak konbinatzea bioelektronikarako, giza ehunetan hobeto txertatuko diren materialak sortzeko, proposatzen du ikerketa batek.

Eroankortasun ioniko eta elektronikoko material polimeriko berriak sintetizatu dira ikerketan bioelektronikan erabiltzeko eta etorkizun oparoko emaitzak lortu dituzte ehun-ingeniaritzaren eremuan.

Propietate mekaniko bigunak eta eroankortasun ioniko eta elektronikoa dituzten eta ehun biologikoekiko bateragarriak diren materialen belaunaldi berria lortzeko behar handia dago bioelektronikaren arloan. Gaur egungo aplikazio bioelektronikoetan gehien erabiltzen den polimero eroalea PEDOTa da (poli 3,4-etilendioxitiofenoa) eta PSSarekin (poli(3,4-etilendioxitiofeno)-poli(estireno sulfonato)arekin) dopatu ohi da, eroankortasun elektroniko eta ioniko, biobateragarritasun eta egonkortasun handiak baititu.

PEDOTa PSSarekin dopatuta merkaturatzen da egun, baina eragozpen bat du: ez da biofuntzionala. Haren biobateragarritasuna hobetzeko, PEDOT-material berriak ekoiztea izan du ardatz ikerketak; PSSa erabili beharrean, hainbat polisakaridorekin egonkortu dute PEDOTa, hala nola xantana gomarekin eta guar gomarekin, materiala hobeto txerta dadin giza ehunetan.

Biobateragarritasuna hobetzea

Ikerlan honetan egin diren PEDOT-polisakarido konbinazioetatik abiatuz, bi material berri sortu dira:

1. Gel ionikoak. PEDOTa duten lehen gel ionikoak dira. Propietate paregabeak ditu, osatzen duten materialen konbinazioaren ondorioz: eroankortasun elektronikoa PEDOTaren eraginez, eroankortasun ionikoa likido ionikoagatik eta elastikotasuna guar goma polisakaridoari esker. Material honek gainditu egiten ditu dagoeneko existitzen diren PEDOT-hidrogelak, ez baita lehortzen, egonkorragoa da eta ez ditu galtzen ez propietate mekanikoak ez eroankortasuna. Propietateak eta bioelektronikan dituzten aplikazioak ikertzen ari dira, besteak beste, elektrofisiologiarako larruazaleko elektrodo gisa duten erabilera. Larruazalaren gainean jarrita, gorputzeko jarduera elektrikoa transmititzen dute elektrodoetara, erregistratzeko.

2. Scaffold hiru dimentsioko egitura porotsuak. Zelulak hiru dimentsiotan hazteko eta ehunak sortzeko euskarriak dira. Polisakarido edukiari eta elkarrekin konektatuta dauden poroei esker, zelulek afinitate handia dute aldamioekiko. Frogatu dute material horien porositatea eta propietate mekanikoak oso erraz eralda daitezkeela, eman nahi zaien erabileraren arabera. PEDOTaren eta polisakaridoaren edukia aldatuz, poroek diametro handiagoa edo txikiagoa izan dezakete eta aldamioa, oro har, bigunagoa edo gogorragoa izan.

Emaitzen arabera material polimeriko hauen propietate paregabeei esker, aplikazio berriak zabaldu daitezke bioelektronikaren arloan: gailu elektronikoak gure gorputzarekin txertatzea lortzen dute, baita egungo aplikazioak hobetu.

Iturria: UPV/EHUko prentsa bulegoa. Etorkizun oparoko materialak bioelektronikarako.

Utzi erantzuna

Zure e-posta helbidea ez da argitaratuko.Beharrezko eremuak * markatuta daude.