Ospitaleko bakterioen desinfekzio metodoak atakan

Acinetobacter baumannii bakterioa da mundu osoko ospitaleetako epidemia-agerraldi askoren eragilea. Gai da kondizio gogorretan denbora luzean bizirik irauteko, lehortzearekiko erresistentzia eta antibiotiko eta desinfektatzaileekiko erresistentzia harrigarriak baititu.

Bakterioa bizi den ingurunean zer portaera duen jakiteko asmoz, bakterioak ospitaleko ingurunearekin lotutako askotariko kondizioetan bizirik irauteko zer estrategia dituen aztertu du Zaloa Bravo mikrobiologoak.

Ospitalean hartzen diren infekzioek osasun-arazo handiak eragiten dituzte, izan ere, arazo ugari sortzen dituzte, infekzioak eragiten dituzten bakterioen erresistentzia handia baita. UPV/EHUko Zaloa Bravo ikertzaileak ikusi du Acinetobacter baumannii bakteriori hainbat desinfekzio-prozesuz aurre egin arren, zelula batzuek bizirik jarraitzen dutela, nahiz eta ez dira gai ohiko kultibo-inguruneetan hazteko. Ondorioz, zelula horiek ez dira detektatzen desinfekzio-prozesua ebaluatzeko metodoen bidez, metodo horiek zelulen hazkuntzan oinarritzen baitira.

Bakterioaren erresistentzia ezaguna izan arren, Zaloa Bravok azaldu du “bakterioak egonkortasun eta bideragarritasun handia duela oso egoera gogorretan denbora luzez, 30 egun baino gehiagoz”. Horregatik, funtsezkotzat jotzen da ospitaleetan mikroorganismoak desinfektatzeko metodoak berme osoz erabiltzea. Ikerketan, hainbat garbiketa-metodoren eraginkortasuna aztertu zuen, bai erradiazioa erabiltzen duten metodoak, bai desinfektatzaileekin egindako garbiketak. A. baumannii bakterioa eragile horien eraginpean jarri ondoren lortutako emaitzek agerian utzi zuten aztertutako desinfektatzaile bat ere ez dela gai mikroorganismo hori erabat ezabatzeko”, azaldu du ikertzaileak.

Ezabatzen diren eta ez diren bakterioez gainera, ikerketa honen emaitza garrantzitsuenetako bat da ikertzaileak ikusi zuela erradiazioek eta oxidatzaile batzuek eragiten dutela mikroorganismoa egoera bideragarri ez-kultibagarrian sartzea (VBNC, viable but nonculturable), hain zuzen ere, zelulak ohiko kultibo-inguruneetan hazteko gai ez diren baina nolabaiteko aktibitate metabolikoa baduten egoeran. Horrek esan nahi du zelula aktiboak direla. “Acinetobacter baumanniik egoera bideragarri ez-kultibagarria hartzen duela frogatzen duen lehen lana da hau”, adierazi du Bravok. VBNC egoeran dauden mikroorganismo patogenoak, oro har, ez dira gai gaixotasun bat eragiteko, baina birulentziari eusten diote eta, egoera lehengoratzen bada, infekzioa berriro has daiteke. Berez, “badira ikerketa batzuk frogatu dutenak beste mikroorganismo batzuk gai direla egoera horretatik berpizteko eta infekzio bat hasteko, baina egia da gai horren inguruan badela halako eztabaida bat komunitate zientifikoaren barnean”, erantsi du.

Desinfekzio metodoen ebaluazioa zalantzan

Egoera bideragarri ez-kultibagarrian dauden zelulak hauteman ondoren, hausnarketa hau egin du Bravok desinfektatzaileak ebaluatzeari dagokionez: “Osasun-zentroetan egiten diren kontroletan, bakterio infekziosorik badagoen edo ez hautemateko, bakterioak kultiboetan nola hazten diren behatzen da. Baina egoera bideragarri ez-kultibagarrian dauden zelulak geratu badira, alegia, halako inguruneetan hazteko gai ez direnak, litekeena da desinfektatzaileek eta kontrol-metodoek ez funtzionatzea espero zen moduan. Izan ere, pentsa daiteke zelularik ez dagoela, baina berez hor daude”.

Hori dela eta, Bravok proposatzen duenez, ospitaleetan ez lirateke kultibo-hazkundean oinarritutako analisiak soilik egin behar, ingurunean mikroorganismo patogenorik badagoen jakiteko; “bideragarritasuna detektatzen duten beste metodo batzuk erabili beharko lirateke, adibidez, gene-espresioa, halako mikroorganismorik badagoen jakiteko”. Halaber, jakin beharko litzateke ea bakterio hori gai den VBNC egoera lehengoratzeko, eta ea infekzio-prozesu bat abiarazteko gai litzatekeen.

Iturria:
UPV/EHUko komunikazio bulegoa: Ospitaleko infekzioak eragiten dituzten bakterioak kontrolatzeko metodoen efikazia zalantzan.